Trzy, dwa, jeden. Gramy! Jest nam niezmiernie miło zakomunikować, że festiwal Filharmonia 2017 wystartował, z nieprzeciętną klasą i kobiecą delikatnością.

Czekaliśmy miesiące, tygodnie i dni, dziś wystartowaliśmy. Piszemy „wystartowaliśmy”, ponieważ to Państwo jesteście integralną częścią tego, co się u nas odbywa i dobrze znowu Państwa widzieć w Jazovii. Kiedy Krzysztof Kobyliński witał się z publicznością przybyłą po raz pierwszy, wśród części z nas narastała ciekawość tego, co za chwilę podzieje się na festiwalowej scenie. Rozpoczęło się etapami, wokalny duet, później zespołowe zestawienie. Jednak żadne opisy elementów tego koncertu nie oddadzą atmosfery, która unosiła, koiła, dawała odskocznię w zwykle nieosiągalną przestrzeń mentalną. Opisują się w trzech słowach: Voces Gregorianae Cassovienses. Ten słowacki zespół chóralny tworzą kobiety, których głosy wzbudziły ogromny podziw. Zdecydowanie uzasadniony, bo niecodziennie spotyka się takie nieskazitelne spasowanie, bez najmniejszego dźwiękowego uszczerbku. To był koncert inny niż wszystkie, bez dzikich improwizacji, szarpanych treści dźwiękowych, czy skrajnych solówek. To był koncert, w którym prowadzący, Ján Veľbacký, rysował subtelnymi ruchami każdą melodię, każdy utwór, całe to wydarzenie. Voces Gregorianae Cassovienses czynią coś, co z pozoru może wydawać się karkołomną realizacją popularyzacji muzyki chóralnej, gregoriańskiej, w której przemyca się także elementy ludowości. Jeśli mielibyśmy operować kwestią matematyczną, to przynajmniej sto kilkanaście procent publiczności uległo, zaczarowało się tym dzisiejszym spektaklem chóralnym, i to w nas zostanie, na dłuższy czas. Zespół Voces Gregorianae Cassovienses wykonał swoje zadanie, a w związku z tym cała przyjemność po naszej stronie. Dziękujemy.

FOTO:

Michał Buksa,

Hubert Kalla