Gdyby jeszcze rok temu ktoś wymienił to nazwisko, to niewielu z nas mogłoby choć w jednym zdaniu przedstawić sylwetkę tego człowieka. Dziś określa się go mianem "dobra narodowego", "nadzieją pokolenia" i "niepowtarzalnego interpretatora klasyki". Nic dziwnego, tę tytularność wypracował sobie w ramach jednego z najważniejszych konkursów muzycznych świata - Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, gdzie w finale zagrał w formie, która otworzyła przed nim wszystkie sale koncertowe świata. Jedno jest pewne, przed takim artystą, drzwi sali koncertowej Jazovii będą zawsze otwarte. Jeden człowiek, jeden instrument, a zestaw emocji, który sterował dwustoma wrażeniami, dwustoma osobami, które szczelnie wypełniły miejsca publiczności. Potrafił zbudować dramaturgie, przechodził z dynamiki cichej do głośnej, po chwili odwracał tę prawidłowość. Ten koncert to mikstura na którą składał się warsztat, młodość, niebywała klasa artystyczna. Jeśli ktokolwiek ma wątpliwości co do możliwości i wartości młodego pokolenia, to powinien zetknąć się z takim artystą jak Szymon Nehring. Takich wątpliwości nie było wśród publiczności, która bez podwójnego bisu nie chciała pożegnać pianisty. Takiej formie artystycznej kłaniamy się w pas.

FOTO:

Michał Buksa, Hubert Kalla